Vondelingenluik

Van mij mag de vlag uit. Nederland heeft vanaf volgende week 2 vondelingenluiken. Eén in Groningen en één in Papendrecht. Het luik is een brievenbus met warmtebedje, waarin moeders een pasgeboren baby die ze niet bij zich kunnen of willen houden, kunnen neerleggen. Het kind krijgt dan (medische) zorg en wordt ter adoptie aangeboden. Na 15 jaar discussie wordt deze voorziening eindelijk gedoogd.

Kerkgebouw

Te laat voor Leo de Schakel. Leo werd op 10 januari 1991 in de vrieskou in een doos bij een kerk te vondeling gelegd. Leo, de koster, vond het kind. Vandaar de naam. De koster dacht dat iemand een doosje hulpgoederen voor Roemenië voor de deur had gezet. De baby werd in zwaar onderkoelde toestand naar het ziekenhuis gebracht. Als gevolg van de kou bleek het kind zwaar hersenletsel te hebben opgelopen. Leo was blind, doof, had hartproblemen, kon niet lopen en had hevige pijn. Ik maakte in 2000 een documentaire over hem en het vondelingenluik. Leo is liefdevol opgevangen bij een gastgezin in Ermelo en op 9-jarige leeftijd overleden aan zijn kwalen.

Nog veel vragen

Zijn biologische moeder moet in die winter van 1991 ten einde raad zijn geweest. Het te vondeling leggen komt weinig voor. Tussen 1974 en 1994 twintig keer, aldus het CBS. Maar bij het Gerechtelijk Laboratorium in Rijswijk wordt wel steeds vaker sectie op babylijkjes verricht, stelde ik destijds vast. Causaal verband? CRI, Fiom en Raad voor de Kinderbescherming heeft er geen antwoord op.

Goed initiatief!

Volgens mij is er een groep vrouwen, eenzaam en geïsoleerd, die voor de hulpverlening volstrekt onbereikbaar is. Misschien nu nog wel meer dan pakweg 15 jaar geleden. Het dumpen van je kind moet een afgrijselijke daad zijn om te doen. Ik ben blij dat in een land waar heel veel wordt gedoogd, nu ook het vondelingenluik een feit is. Wie weet redt je daar één leven mee.