Om maar aan te geven dat 1987 wel even geleden is: Lady Gaga zat nog in een Maxi-Cosi, Barack Obama moest nog aan zijn studie rechten beginnen en Willem-Alexander had de Elfstedentocht achter de rug. Ik kwam net van de School voor Journalistiek en Billy Slagle kreeg de doodstraf.
Slagle haalde gisteravond twee regels in het Radio1-journaal. Hij stak op 13 augustus 1987 zijn buurvrouw dood bij een gewelddadige roofoverval. Twee jeugdige logeetjes waren getuigen van de moord. Slagle is dus geen lieverdje. Hij had een drank- en drugsprobleem; jatte auto’s en was pas 18 toen hij ter dood werd veroordeeld. Overmorgen zou hij in Ohio worden geëxecuteerd.
Er zitten twee bizarre wendingen in dit bericht. Allereerst, Slagle heeft niet tot woensdag op zijn beul willen wachten. Hij pleegde gisteren zelfmoord in zijn cel en heeft zich verhangen. Bovendien werd bekend dat officier van justitie Tim McGinty bij de gouverneur van Ohio om clementie heeft gevraagd, omdat volgens hem Slagle bij een rechtszaak in de huidige tijd vermoedelijk geen doodstraf zou worden opgelegd.
Het Amerikaanse strafrecht is buitengewoon hard en misschien is dat van ons wel veel te soft. In 33 van de 50 Amerikaanse staten is de doodstraf legaal en 3359 personen wachten op voltrekking van het vonnis. Dat is voer voor actievoerders, ethici en rechtsgeleerden. Waar ik echter van gruw is het idee dat gevangenisstraffen tientallen jaren kunnen duren, soms met langdurige periodes van isolatie. Een dergelijk systeem heeft toch niets meer te maken met orde en gerechtigheid? Hier lijkt eerder sprake van staatsgeweld. Slagle heeft jarenlang vergeefs geprocedeerd. Getuigen werden nog tot twee jaar geleden uitgebreid gehoord over de roofmoord. Voor wie heeft een dergelijk executieritueel na 26 jaar nog zin? Voltrek de straf zodra alle juridische wegen zijn bewandeld of haal deze carnavaleske vertoning uit de roulatie ook al is dat een strop voor de beul.
Maar laat ik positief eindigen; het is maandag, de zon schijnt en ik heb net een nieuwe iphone geïnstalleerd. Wat mij niet verbaasde is dat Radio1 het berichtje over de zelfmoord van deze terdoodveroordeelde verder heeft laten liggen. Er is in de Amsterdamse grachten namelijk een zeehond gesignaleerd. ‘Heel bijzonder’, aldus de presentator. ‘En als er ontwikkelingen zijn, dan houden wij u natuurlijk op de hoogte’.