Over veertien dagen trekken programmamakers en journalisten naar het Malieveld om te protesteren tegen de bezuinigingen. Als die demonstratie een succes wordt eet ik KRO’s Microgids op en ik word lid van de TROS.

Schermafbeelding 2013-09-25 om 18.08.07

Het is een novum dat ‘Hilversum’ naar Den Haag trekt. Een bijzondere paragraaf in de omroepgeschiedenis. Maar wanneer is de demonstratie een succes? Als het kabinet afziet van extra bezuiniging van 100 miljoen? Als het initiatiefnemer Jan Slagter (omroep Max) lukt om 10.000 mensen op de been te krijgen? Als we in het journaal op 9 oktober Andries Knevel en Eva Jinek zij aan zij zien strijden voor ‘onze’ programma’s, ‘hun’ baan en dat van omroepcollega’s? Ik reken op beelden van Yvon Jaspers, Felix Meurders, Sven Kockelman, Antoinette Hertsenberg, Tom Egbers en Caroline Tensen die eensgezind en meerstemmig een protestlied zingen…

De publieke omroep is mij dierbaar, uniek in Europa en moet niet worden verkwanseld. Ik heb er 21 jaar van gegeten in ruil voor mijn kwaliteiten, maar ik zou er niet de straat voor op gaan. Het kan namelijk efficiënter. ‘Door de bezuinigingen zullen er in 2016 nog maar tien omroeporganisaties zijn, de helft van het huidige aantal’, aldus Jan Slagter in het programma Knevel & Van den Brink. So what Jan? Hoort het debat niet te gaan over hoe publiek is de omroep? Welke taken horen daarbij en wat mag dat kosten? Die discussie is niet gevoerd de afgelopen jaren. Ik noem geen namen, want de omroeptop is te dichtbevolkt. Een manco van het systeem.

Hilversum was druk. Druk met zichzelf. Politici hebben geen benul hoe een programma wordt gemaakt en wat daarvoor nodig is. De omroep is geen maatschappelijk issue. Henk en Ingrid hebben Netflix en hun kinderen kijken naar YouTube. De crisis had het bestel daadwerkelijk kunnen veranderen maar dat gebeurt niet. Er verdwijnen banen en logo’s. Een enkele bobo’s verandert van parkeerplaats. De structuur en de cultuur blijven overeind. Die vormen een obstakel voor een alternatieve route.

Ik kreeg dikwijls de indruk dat managers van de omroephuizen druk waren met het bestrijden van elkaar. Er ging veel tijd zitten in de nutteloze vraag: wat zal er met ons gebeuren? Mede daardoor is het niet gelukt om het belang van de publieke omroep over het voetlicht te brengen. Dat heeft de positie aangetast. De rekening is wrang en kan niet alleen bij de politiek worden gelegd.

Ps. Ben je het volstrekt met mij oneens, dan kun je klikken op de afbeelding en de petitie tekenen.

Natuurlijk geef ik ook dit jaar het KWF gewoon geld. De collectant ken ik. Hij fluit al jaren mijn thuiswedstrijden op zaterdag en ik heb geen zin in een gele kaart. Ik had aan de deur een hoop stampij kunnen maken over het gesjoemel bij Alpe d’HuZes, de organisatie die geld bijeen fietst voor kankeronderzoek van het KWF.

slider_02

De boekhouding van Ad6 klopt niet. Dat wil zeggen, één van de oprichters heeft vanaf 2010 verzuimd te melden dat hij via een fiscale omweg geld ving voor zijn diensten. Zo zou deze meneer Van V – zijn naam is genoegzaam bekend en hij is in sociale media allang gekruisigd – ruim twee ton hebben gevangen. Dat is een hoop geld, daar zijn veel mensen ziek van en het druist in tegen het door Alpe d’HuZes gepropageerde anti-strijkstokbeleid. Al het geld dat met fietsen bijeen wordt gebracht zou ten goede moeten komen aan kankeronderzoek, maar een oprichter van Ad6 vloog uit de bocht. Hij spreekt liever van ‘organisatorische weeffouten’ in het online magazine Filanthropium. 

Wat mij dwars zit is dat bestuur en organisatie kennelijk jarenlang hebben liggen slapen en niet de moeite hebben gedaan om de merkbelofte extra te controleren. Anti-strijkstok is een mantra geworden en met het uitgangspunt is achteloos omgegaan. Daar worden organisaties genadeloos op afgerekend. In het kielzog zijn ook respectabele organisaties als KWF en NCRV – die covert het evenement jaarlijks op radio en televisie – beschadigd. Meeliften op succes wil iedereen wel, maar welke inspanning hebben zij geleverd om Ad6 aan haar merkbelofte te kunnen houden? Is alleen de champagne ontkurkt na elke miljoenenrit? Zijn de jaarstukken überhaupt al eens gelezen? Ook daar ben je partner voor. Zeker als je de campagne uitvent. En is de merkbelofte jouw zaak niet, dan vergroot je de kans op reputatieschade als het mis dreigt te gaan. Transparantie heeft een prijs. Het is zuur dat collectanten van het KWF huis-aan-huis de rekening krijgen gepresenteerd.

Naschrift: @jvdw59 is voorzitter van Ad6. Hij twitterde n.a.v. dit blogje dat ik ‘toch nog even iets beter de facts moet checken. Vanuit Ad6 is 100% naar KWF gegaan. Met subsidie van KWF is de Stichting I2L opgezet’. Ik noem dat een mager en flauw verweer van de voorzitter, dat niet is uit te leggen aan de achterban. De stichting Inspire2Live immers is door meneer Van V (oprichter Ad6) gestart vanuit Ad6. Het heeft alle schijn van een broekzak-vestzak beleid en alle partijen waren van deze constructie al jaren op de hoogte. Gaan partners nu naar elkaar wijzen? Het zwartepieten lijkt te zijn begonnen.

Hoe zou het toch zijn met de blaas van schrijver Leon de Winter? De eierstokken van Leontine Borsato, de hartkleppen van Jack van Gelder en de wervelkolom van Ernst Daniël Smid? Zij ondergingen de Total Body Scan. Die is tot het einde van deze week in de bonus. Schermafbeelding 2013-08-26 om 11.24.06

Het bedrijf Prescan adverteert in dagbladen paginagroot met een last minute zomeraanbieding – het staat er echt. U ontvangt maar liefst 50 procent korting op een complete MRI- en CT-scan, inclusief hartonderzoek. Dergelijk onderzoek schijnt het leven te hebben gered van Willeke van Ammelrooy.

Laat ik voorop stellen dat ik niets heb tegen preventief medisch onderzoek. Ook 890 euro vind ik niet overdreven veel geld voor een direct en deskundig oordeel over de staat van mijn gezondheid. Maar waar ik lichtelijk onpasselijk van word is de toon en de boodschap van de campagne. Er wordt schreeuwerig gezinspeeld op angst en onzekerheid. ‘Herken levensbedreigende ziekten voortijdig. De Total Body Scan is dé APK voor uw lichaam! Een tijdige behandeling kan erger voorkomen. Boek nu.’  

Daarnaast, het bedrijf adverteert met een enorme kudde BN’ers… Die helpen mij echt niet over de streep. Integendeel. Zit hypochondrie bij hen ingebakken? Ed Nijpels, Arthur Japin, Anita Meijer, Wilfred Genee, Henny Huisman, Bert van der Veer, John de Wolf, Sandra Reemer, Marco en Leontien Borsato, Winston Gerschtanowitz, Esther Verhoef en Saskia Noort zijn uithangbord voor het bedrijf. Op een zogeheten wall of fame maken ze voor Prescan reclame op het web. Dat doen ze niet voor niets natuurlijk, anders mankeren ze iets.

United States of Fans maakt doorgaans mooie reclame voor grote klanten: Heineken, Philips, Atos, Eredivisie live, Ernst & Young en Cruyff Foundation. De nieuwste advertentie voor Adidas ziet er ook weer gelikt uit. Over elke vierkante centimeter is nagedacht. Hier zit maanden werk in: concept, ontwerp, design, fotografie en uiteindelijk de straat op. Omdat mensen in de regel via min of meer vaste routes binnen een beperkt gebied bewegen bereikt deze campagne veel publiek.

IMG_0689-resized

Winning never quits, klinkt lekker maar een Brit zal niet weten waar je het over hebt. Het had natuurlijk moeten zijn: win and never quit. Maar het is marketingblabla, dus dat zij de makers vergeven. Veel lulliger is natuurlijk dat uitgerekend sterspeler Jordy Clasie die boodschap moet verkopen. Ajax gaf mijn ploeg uit Rotterdam gisteren de derde tik in de competitie. Die afknapper straalt onbedoeld af op de afzender van de campagne. Dat bedenk je toch niet als je aan de tekentafel zit met de marketeer van Adidas? Feyenoord-fans zoals ik, Clasie én United States of Fans moeten nu even door de zure appel heen bijten.

Van de afbeelding nog even naar de boodschap van de campagne. Nitrocharge your game klinkt cool, maar wat zegt het? Een energy drink? Een nieuwe computergame? Clasie-tandpasta? Ik heb bij het bushokje even gegoogled. Nitrocharge is een nieuw type schoen met‎ miCoach en dempende 3D vlakken. Natuurlijk…

Heb je nieuwe schoenen nodig dan raad ik je aan even te wachten tot na de wedstrijd Feyenoord-Nac aanstaande zondag. In #020 is de grasmat ronduit waardeloos, maar een dempend 3D-vlak kan net het verschil maken. ‘Het komt goed’, aldus Clasie in het AD vanmorgen. Dat stemt in ieder geval hoopvol, ook voor Adidas en de bedenkers van dit billboard.

Vertrouwen? Dat betekent voor mij dat ik geloof dat mijn kinderen niet in zeven sloten te gelijk lopen. Dat ik er van uit ga dat mijn lief aan mij genoeg heeft. Dat ik hoop dat mijn broers, zus en vrienden naast mij staan als het tegen zit en er bij zijn als er wat te vieren valt. Dat ik mijn moeder kan bellen tijdens GTST. Heb ik nou in al die relaties geïnvesteerd om dat vertrouwen te hebben? Dat klinkt mij veel te berekenend. Investeren is typisch het vertrekpunt van boekhouders en economen.

images

Kees Vendrik is er één. En niet de minste, hij is lid van de Algemene Rekenkamer. Die instelling controleert of het Rijk geld uitgeeft zoals is afgesproken. Vendrik sprak gisterochtend over de crisis op Radio1. Hij is een pleitbezorger voor ‘investeren in vertrouwen‘. Dat als antwoord op de problemen waarmee we momenteel worden geconfronteerd. Bedrijven, instellingen en vooral Rutte II moeten investeren in vertrouwen. Daarover had ik graag meer willen horen, want hoe doen we dat? Wat is er voor nodig? Wat kost het, is het meetbaar en wat levert het ons op? Bij Tros Kamerbreed werd er met geen woord over gerept. De woorden van Vendrik bleven hangen. Doelloos, ongericht, losse flodders.

Investeren in vertrouwen. Ik ben sceptisch. Was juist misbruik van vertrouwen niet de oorzaak van de crisis? Kunnen we rekenmeesters-met-grote-woorden niet beter wantrouwen? Worden de twee berippen niet met elkaar verward? Ik zou graag zien dat intelligente mensen wat zorgvuldiger met de woorden om te gaan. Of laten journalisten tijdens interviews eens vragen naar de betekenis. Natuurlijk begrijp ik dat Vendrik vertrouwen weer op de nationale menukaart wil. We hebben er in de kortst mogelijke tijd veel van verspeeld (en verspild). Vertrouwen is de constructie waarop de samenleving is gebouwd. Vertrouwen ligt aan de basis van al ons intermenselijk verkeer. We zijn er persoonlijk en sociaal nogal van afhankelijk. Maar willen we aan het begrip weer betekenis geven, dan zijn het uiteindelijk de daden die tellen. Vertrouwen moet allereerst (onbaatzuchtig) worden verdiend. Daar komt bij aanvang geen Rekenkamer bij aan te pas. Vertrouwen vraagt om bekwame leiders die doen wat ze zeggen. Bazen die krijgen wat ze verdienen. Spelers die van het spel houden. Ouders die van hun kinderen houden. Organisaties die transparant zijn. Politici met een visie. Woordvoerders met een eenduidige boodschap. Boeren die bofkippen houden. Docenten die kinderen kunnen vertrouwen. Aan media die kritisch opereren. Dominees met een goed verhaal. Buren die naar elkaar omzien. Kortom, aan mensen die zich realiseren dat vertrouwen inspanning vergt. Precies, mensen zoals jij en ik.

Tussen de post een brief van de SNS Bank. Met achter het venster van de envelop het woord VERTROUWELIJK. In kapitale letters en dikgedrukt. Een persoonlijke en dus bijzondere brief. Over een uitzonderlijke transactie? Een erfenis? Een schuldeiser? Een uitnodiging om toe te treden tot de Raad van Commissarissen?

Unknown-1Vertrouwelijk; deze brief is duidelijk niet bestemd voor de openbaarheid. Die indruk wordt gewekt. Met een lichte huivering gaat ‘ie open. En wat is de deceptie groot. Beste ondernemer, luidt de aanhef. Niks persoonlijk, geen geachte meneer Batenburg. Vervolgens: ‘SNS Zakelijk Sparen is een zakelijke internetrekening, waarmee uw spaargeld nog meer rendement oplevert’. Bladiebla.

Gewone, platte reclame voor een product van de bank. Niets mis mee, maar maak geen misbruik van het woord vertrouwelijk. Dergelijke berichten krijg je doorgaans van autoverkopers, makelaars en de Postcode Loterij. Een bank die liegt, je op het verkeerde been zet en je als consument niet serieus neemt is andere kost. Heeft de afdeling marketing misschien nog even overwogen om er STRIKT VERTROUWELIJK van te maken? Krijgt de campagne over spaartegoeden straks het woord WAARSCHUWING achter het venster?

Deze aanpak is niet sjiek, een bankinstelling onwaardig en werkt averechts. Vertrouwelijk heeft bij SNS kennelijk geen enkele betekenis meer. Je zou verwachten dat juist deze bank als een leeuw waakt over zijn reputatie.

Naschrift. SNS webcare heeft na dit blog meteen gereageerd en wilde exact de inhoud van de brief. Een dag later maakte de bank ruiterlijk excuses voor de ‘uitglijder’. We nemen maatregelen om dit soort communicatie in de toekomst te voorkomen, aldus een woordvoerder van de bank.

Een ruime meerderheid van de aankomend studenten (67 procent) ziet als een berg op tegen een ontgroening, maar onderwerpt zich er desondanks toch aan. Om er bij te mogen horen laten ze zich afblaffen en vernederen; betalen bier voor ouderejaars of rollen in opdracht van een idiote oetlul door vanillevla – of erger. Wat ben je dan? Inderdaad, een watje.

Schermafbeelding 2013-08-11 om 17.37.24

Maar als het je al ontbreekt aan eigenwaarde, dan valt er in feite weinig aan je ego af te breken. Want dat is feitelijk wat er gebeurt. Een ritueel van incasseren en vernederen als instrument om je te laten voelen wie het op de apenrots voor het zeggen heeft en wat jouw plek is in die hiërarchie. Dat schijnt louterend en vormend te werken. Zo zou je vrienden maken voor het leven. Die onzin heb ik nooit geloofd en ik ben er in mijn loopbaan nooit aan herinnerd dat ik niet ben ontgroend. Ontgroenen is een naar stukje tijdverdrijf voor gezagsgetrouwe jongetjes en meisjes die elkaar mogelijk later nog eens een balletje willen toespelen. Als dat de basis moet zijn voor je toekomstige netwerk… Ze brengen de corrupte bestuurders van morgen voort, schreef Malou van Hintum vorig jaar in de Volkskrant. ‘Mensen die elkaar altijd en overal herkennen, en altijd en overal zullen doen wat ze tijdens hun ontgroening hebben geleerd: Wat er ook gebeurt, en wat er ook is gebeurd, we zullen elkaars fouten afdekken’. Want dat is de eerste les die er wordt ingestampt als je wordt ontgroend: je klapt nóóit uit de school. Hoe erg, hoe oneerlijk of hoe verschrikkelijk iets ook is, je houdt je mond. Want je bent loyaal aan de club’.

Vrije geesten, eigenheimers en randschapen kunnen heel goed zonder. Zonder enige druk van binnenuit of buitenaf leggen zij waardevolle verbindingen en maken in eigen tempo vaak vrienden voor het leven.

Ik ben niet ontgroend. Dat past niet bij kritische lui op de school voor journalistiek. Mijn zoon had aan de UvA ook volstrekt geen zin in die onzin. Hij start volgende maand met zijn master biomedisch. Hij mist niets en zegt zich ook nergens buitengesloten te voelen. Morgen gaat mijn dochter kennismaken met Utrecht. Ook zij is niet het type dat haar verstand op nul zet. Want dat is toch wat je wilt, dat ze vanaf dag één aan de Universiteit of Hogeschool hun hersens gebruiken.

Om maar aan te geven dat 1987 wel even geleden is: Lady Gaga zat nog in een Maxi-Cosi, Barack Obama moest nog aan zijn studie rechten beginnen en Willem-Alexander had de Elfstedentocht achter de rug. Ik kwam net van de School voor Journalistiek en Billy Slagle kreeg de doodstraf.

393680

Slagle haalde gisteravond twee regels in het Radio1-journaal. Hij stak op 13 augustus 1987 zijn buurvrouw dood bij een gewelddadige roofoverval. Twee jeugdige logeetjes waren getuigen van de moord. Slagle is dus geen lieverdje. Hij had een drank- en drugsprobleem; jatte auto’s en was pas 18 toen hij ter dood werd veroordeeld. Overmorgen zou hij in Ohio worden geëxecuteerd.

Er zitten twee bizarre wendingen in dit bericht.  Allereerst, Slagle heeft niet tot woensdag op zijn beul willen wachten. Hij pleegde gisteren zelfmoord in zijn cel en heeft zich verhangen. Bovendien werd bekend dat officier van justitie Tim McGinty bij de gouverneur van Ohio om clementie heeft gevraagd, omdat volgens hem Slagle bij een rechtszaak in de huidige tijd vermoedelijk geen doodstraf zou worden opgelegd.

Het Amerikaanse strafrecht is buitengewoon hard en misschien is dat van ons wel veel te soft. In 33 van de 50 Amerikaanse staten is de doodstraf legaal en 3359 personen wachten op voltrekking van het vonnis. Dat is voer voor actievoerders, ethici en rechtsgeleerden. Waar ik echter van gruw is het idee dat gevangenisstraffen tientallen jaren kunnen duren, soms met langdurige periodes van isolatie. Een dergelijk systeem heeft toch niets meer te maken met orde en gerechtigheid? Hier lijkt eerder sprake van staatsgeweld. Slagle heeft jarenlang vergeefs geprocedeerd. Getuigen werden nog tot twee jaar geleden uitgebreid gehoord over de roofmoord. Voor wie heeft een dergelijk executieritueel na 26 jaar nog zin? Voltrek de straf zodra alle juridische wegen zijn bewandeld of haal deze carnavaleske vertoning uit de roulatie ook al is dat een strop voor de beul.

Maar laat ik positief eindigen; het is maandag, de zon schijnt en ik heb net een nieuwe iphone geïnstalleerd. Wat mij niet verbaasde is dat Radio1 het berichtje over de zelfmoord van deze terdoodveroordeelde verder heeft laten liggen. Er is in de Amsterdamse grachten namelijk een zeehond gesignaleerd. ‘Heel bijzonder’, aldus de presentator. ‘En als er ontwikkelingen zijn, dan houden wij u natuurlijk op de hoogte’.

Als een tv-programma belangrijk genoeg is, dan weet het mij wel te vinden. Dus keek ik gistermiddag na het lezen van enkele lovende Tweets via Uitzending Gemist naar deel 1 van de NTR-serie Iedereenjournalist. De journalistiek in ons land verkeert in een diepe crisis. Omdat ik nog iets van die gloriejaren heb geproefd en er flink van heb geprofiteerd is het nu tijd voor een bekentenis aan de boekhouding van de NCRV:

Beste boekhouding,

Sorry dat jullie door mij toedoen in 1995 een torenhoge telefoonrekening hebben gehad. Ik heb namelijk vanuit kamer 12b op de eerste etage met mijn eigen modem – een GlobalVillage van Mac – soms dagenlang het internet afgestruind op zoek naar informatie. Dat haalde ik lang niet altijd uit de stapels mappen met krantenknipsel. Vandaar dat modem. Illegaal, analoog en met een snelheid van 56k. Tergend langzaam, dus dat zal wat hebben gekost. Vreemd hè, dat internet niet was toegestaan. Er was (nog) geen beleid, aldus de manager Radio. Volgens haar moest ik blij zijn met een gratis abonnement op de krant. Een voorrecht voor ons, redacteuren en verslaggevers van Hier en Nu. Mijn voorstel om dat te ruilen voor internetprovider Euronet heeft het niet gehaald. ‘Dat zou een gevaarlijk precedent scheppen’. Die piek in de telefoonkosten heb ik veroorzaakt. Nogmaals sorry.

foto

Aan dat illegale modem – GlobalVillage – en die ongeoorloofde praktijk heb ik een goede herinnering. Niet zozeer omdat ik mij destijds buiten de gebaande paden bewoog, maar omdat 1995 voor mij ook een punt markeert in de journalistiek. Mijn manager was niet de enige die bang was voor internet. en verandering. ‘Dat nieuwe medium was een slapende vulkaan,’ zegt oud-hoofdredacteur van de Haagsche Courant Pieter ter Horst in de NTR-uitzending. Een wat ongelukkige vergelijking, vulkanen en erupties kennen we al een tijdje. Maar de kracht van de uitbarsting is ongeëvenaard groot. Traditionele media hebben nog geen antwoord en verliezen terrein. Dagbladen, tijdschriften en omroepen zoeken en dat geeft onrust. Internet heeft alle businessmodellen omver geblazen. We staan aan de vooravond van nieuwe specialisaties in de communicatiesector. Daar is ook voor de journalistiek geen ontkomen aan.

Van de week vlak voor het slapen gaan een tijdschrift gelezen met de titel Innoveer! Een blad voor ondernemers. Nou, ik kan je zeggen: daar ga je heel raar van dromen. Ik had er twee die nacht.  Allereerst een situatie die ronduit vervelend was. Ons bier was over de datum, en niet zo’n beetje ook. Mijn zoon was thuis en we hebben de hele krat geïnspecteerd. Op de flesjes Jupiler – hoe nauwkeurig wil je het hebben – stond op het etiket aan de achterzijde toch echt het jaartal 2002. Heel lullig. En zoon bleef ook maar klagen. Sinds hij biomedisch studeert aan de UvA en dagenlang boven de microscoop hangt, maakt hij een steeds groter probleem van houdbaarheid in huis.

Schermafbeelding 2013-07-11 om 16.49.09

Zo’n rare droom, wat zegt dat nou? Drink altijd je bier snel op is net wat te simpel. De meest logische verklaring is dat Heineken de eerste brouwer wordt die ook buitenaards bier gaat leveren. Op elke planeet komt een krat houdbaar Alien-bier. Dat schept een band van jewelste en rond elke ruimtevaartmissie is waanzinnig veel marketing. Bier-over-de-datum is ook nooit meer een issue. Ook weer opgelost.

In de daarop volgende droom vond ik een heuse applicatie uit. De anti-tweeps-app. Eentje waarmee je spelenderwijs van je volgers op Twitter kunt afkomen. Want zoals met alle social media – neem SMS en Hyves – komt er een moment dat ook Twitter over de datum is. Het microblog gaat je tegenstaan. 140 tekens is te veel, of gewoon te weinig om nog een beetje te kunnen communiceren. Bovendien is tegen die tijd gebleken dat politie, justitie, werkgevers, zorgverzekeraars, buren, je schoonmoeder en hypotheekverstrekkers Tweets tegen je zijn gaan gebruiken. Af van je volgers dus, zonder te schelden en binnen de mazen van de wet. De app – desnoods als game – maakt het volgende inzichtelijk:

  • hij houdt bij wie je dagelijks verliest – je kunt volgers al dan niet bedanken
  • de daling van je kloutscore wordt weergegeven
  • wie hangen er qua Klout nog boven je? Target them: weghonen, publiekelijk te kijk zetten
  • volgers met een lage Klout is laaghangend fruit. Weinig uitdagend dus.
  • op welke dagen, tijdstippen word je slecht gelezen? Bijna-dood-tweets.
  • wie van je volgers retweeten je nog? Laat hen weten dat je daar geen prijs op stelt, onder het motto: wees zelf eens origineel
  • zijn er trendlines op Twitter, dan moet de app in staat zijn om een vrijwel exacte einddatum te geven waarop je van al je volgers verlost bent.

Als er ondernemers zijn die ook zo vreemd dromen, laat het me eens weten. Binnenkort een blog over data driven journalism – ook al zo innovatief.