‘Neem maar mee. Geen idee wat erop staat’, zei de medewerker van het Leger des Heils. En hij duwde me een pakketje bakelietplaten in handen van de Nederlandse Radio Unie. Opname 55254 bleek een vraaggesprek te bevatten met Gerrit Jurriaan Govaars. Wie dat is? Govaars was in 1887 de eerste heilssoldaat in ons land en één van de oprichters van het Leger des Heils in Nederland.

Schermafbeelding 2014-09-25 om 12.50.32Bijzonder geluidsmateriaal dus, dat vanaf 3 oktober te horen zal zijn in het Leger des Heils museum op de Wallen in Amsterdam. Voor dat museum hebben wij het concept ontwikkeld en de tentoonstelling ingericht.

Oude opnamen

Het interview met Gerrit Govaars duurt 11 minuten en dateert van 23 mei 1947. In dat jaar vierde het Leger zijn 60-jarig jubileum. De plaat is gehavend, kraakt, ruist en slaat over. Precies zoals het hoort bij oude opnamen. Maar kolonel Govaars klinkt alsof 1887 en de start van het Leger des Heils maar even geleden is. Met een joviaal, stevig Amsterdams accent vertelt hij: ‘Ik was nog maar een jongen toen ik voor het eerst van het Leger des Heils hoorde. Dat was in 77/78 (let op, 1878!) toen The Salvation Army voor het eerst bekendheid kreeg en beschreven werd in de bladen. Ik was toen een jaar of 10, nu ben ik 81. Ik had in mijn jeugd wel van het Leger des Heils gehoord en gelezen. En de pers was in die tijd het Leger niet zo heel gunstig gezind. Ze vonden het maar een vreemde beweging, die zogenaamde militaire godsdienst’.

Wim Ruitenbeek uit Rotterdam

Gerrit Govaars, van origine onderwijzer, speelde viool in de eerste volkssamenkomst in de Gerard Doustraat in Amsterdam. Op de plaat doet hij verslag van die bijeenkomst op zondagmorgen 8 mei 1887. Zijn viool is bewaard gebleven in een houten kist, zwart gelakt. Op het instrument wordt echter nooit meer gespeeld. Daarom heb ik Wim Ruitenbeek, violist van het Rotterdams Philharmonisch Orkest, gevraagd om de viool van Govaars weer nieuw leven in te blazen. Viool en interview zijn straks in het museum te beluisteren. Hier een voorproefje.

 

Jeremy Paxman (BBC Newsnight) is een begenadigd interviewer, maar Twan Huys is beter. Collegetour van de NTR was smullen gisteravond. Huys bleek zijn huiswerk voortreffelijk te hebben gedaan. Paxman viel door de mand toen hem werd gevraagd naar zijn journalistieke rol in het seksschandaal rond Jimmy Saville.

Schermafbeelding 2014-09-13 om 20.24.08

Paxman is geen aangenaam mens. Hij is zelfvoldaan en kan slecht tegen kritiek. Een typisch product old skool BBC. Maar Paxman was een anchor met macht en aanzien. Iemand die in een redactievergadering een eindredacteur op inhoudelijke gronden kan overtuigen een reportage wél uit te zenden. En dat deed hij juist niet toen er nieuws was over Saville. Paxman hield zijn mond toen de top van zijn omroep besloot de zaak af te dekken en een reportage verbood uit te zenden. Paxman koos voor zijn veilige, riante positie en liet zijn collega – een redacteur/verslaggever – vallen, ook al bleken de feiten te kloppen.

Waarom? Zo wilde Twan Huys weten. Welke afwegingen zijn er gemaakt? Paxman schoot in de verdediging, maar ging daarbij zelf onderuit. Huys moest het ontgelden. Wat wist hij er nou van? Doe jij dit werk ook, vroeg Paxman, die kennelijk geen moeite had gedaan om te onderzoeken in welk programma hij terecht was gekomen en wie de vragensteller was. Een bizar interview en Huys bleef en gentleman. Hij liet slechts één steekje vallen. Toen de Britse presentator iets wilde zeggen over de cultuur bij de BBC, werd hij geïnterrumpeerd. En juist dat cultuurverschil zou wel eens de oorzaak kunnen zijn geweest van de journalistieke misstap die Jeremy Paxman heeft gemaakt.